How We See The World

How We See The World. Barry Salzman

How We See The World. Barry Salzman toont het werk van Barry Salzman; een hedendaagse fotograaf die zich richt op thema’s als gemeenschap, erfgoed en identiteit. Sinds 2014 werkt Salzman aan projecten die collectief historisch trauma en herinnering adresseren, vaak gerelateerd aan plekken waar genocide heeft plaatsgevonden. De tentoonstelling bevat twee van zulke projecten: een triptiek van een Rwandees landschap en de fotoserie The Day I Became Another Genocide Victim, bestaande uit honderd impliciete 'portretten' van Rwandese oorlogsslachtoffers.

Tijdens het fotograferen in Rwanda dacht Barry Salzman aan de volgende woorden van de filosoof en kunsthistoricus Georges Didi-Huberman: 'Om het te beseffen, moeten we er ons een voorstelling van maken. Laten we ons niet beroepen op het onvoorstelbare. Laten we ons niet verschuilen achter de bewering dat we het ons niet en nooit zouden kunnen voorstellen, ook niet in het uiterste geval. We zijn overgeleverd aan dat drukkende voorstelbare.'

Triptiek van een Rwandees landschap
De triptiek A Ravaged Land Healing I – III is onderdeel van de abstracte landschapswerken in How We See The World, gemaakt op precieze locaties waar genocide heeft plaatsgevonden. Met een lange sluitertijd en opzettelijke camerabewegingen, zorgt Salzman ervoor dat de keiharde realiteit oplost in een schilderachtige nevel en er een opening voor de kijker ontstaat om het onvoorstelbare dat daar is gebeurd enigszins te vatten. 

Fotoserie bestaande uit honderd 'portretten' van Rwandese oorlogsslachtoffers
Om context te geven aan zijn landschapswerken, is Barry Salzman naar de opgravingslocatie van een massagraf in Rwanda gegaan. Hier maakte hij de fotoserie The Day I Became Another Genocide Victim. De in totaal honderd foto's tonen wat de slachtoffers droegen op de laatste dag van hun leven. Tijdens het fotograferen werd Salzman overweldigd door emoties. Voor hem voelde het niet als het documenteren van objecten, maar als het portretteren van mensen. Daarom verwijst hij naar de foto's als 'portretten'. De laatste foto uit deze serie bestaat uit een grijze achtergrond met de tekst We Were, als erkenning van de ontelbare oorlogsslachtoffers die nooit individueel zullen worden geïdentificeerd.
 
Barry Salzman: 'Ik hoop dat elk van deze postume portretten ons dwingt ons een beeld te vormen van en stil te staan bij de levens van degenen die zijn omgekomen tijdens de 1994 genocide tegen de Tutsi. Een miljoen doden kunnen we onmogelijk bevatten. Wel kunnen we ons het levensverhaal voorstellen van dat jongetje met zijn hondenrugzakje en dat van de andere mensen die deze serie vertegenwoordigt.'

Achtergrondinformatie 
Gedurende de genocide tegen de Tutsi (1994) zijn naar schatting een miljoen mensen om het leven gekomen. De meeste slachtoffers zijn één voor één vermoord door iemand die ze kenden. Burger tegen burger, buur tegen buur. Mensen die nooit eerder hadden gedood werden moordenaars. De verschrikkelijke en onmenselijke situatie die zich 30 jaar geleden in Rwanda afspeelde en de vele oorlogsslachtoffers herinneren ons aan het belang en het voorrecht van het leven in vrede.